Innig verstrengeld zijn deze twee figuren. En letterlijk onlosmakelijk met elkaar verbonden, want de kunstenaar heeft ze gehakt uit één stuk marmer. Alle overbodige details zijn weggelaten, zodat we niet kijken naar de portretten van twee specifieke mensen, maar naar de krachtige verbeelding van een gevoel: het gevoel onafscheidelijk te zijn.

Voor Cerneüs vormen evenwicht, passie en liefde de bron; daar ligt zijn inspiratie. Dat is niet alleen terug te zien in het onderwerp van dit beeld, maar ook in de behandeling van het materiaal.

De keiharde steen heeft een zachte uitstraling gekregen. Dankzij de ronde vormen, maar ook doordat de aderen in het marmer samen lijken te vallen met de aderen van de twee figuren. Van kil steen transformeren ze in mensen van vlees en bloed.

Tekst: Drs. Sohpie van Steenderen, Kunsthistorica en docent kunstgeschiedenis